ferðir

Var að rölta heim eftir þjór á öldurhúsum Sódómu, þegar ég gekk upp einn kynbróður minn, slánalegan og illa til hafðan. Ég hef alltaf verið mikill keppnismaður og í þann mund sem ég var að smeygja mér framhjá honum, muldraði hann allt of kunnuglega setningu: "Helvítis, djöfulsins, kellingar"

Langi Sleði: Erfið nótt... ha?
Hann: Já... óþolandi alveg. Stundum heldur maður að allt þetta sé ekki þess virði. Þær fara BARA illa með mann.
Langi Sleði: Það er nú samt skárra með þeim en án þeirra.
Hann: Ég veit það ekki, þessi Dóra Takefúsa er ekkert smá merkileg með sig.
Langi Sleði: Nú?
Hann: Já ég bauð henni upp á franskan skratta, dom Perinjón... svona til að hún fengi myndina af sér í Séð & Heyrt. Og hún sagði EKKERT... Helvítis druslan ! Maður er hérna að blæða á hana og hún getur ekki einu sinni talað við mann. Hún var búin að vera að gefa mér auga fyrr um kvöldið og ég sá að hana langaði, en hún var bara alveg tóm.
-
ég virti óhrjálegan félagann fyrir mér og hugsaði að kvöldið hafði nú ekki farið neinum vettlingatökum um hann. Hann var a.m.k. ekki kandídat að vera kallaður freistandi tilboð handa hverjum sem er.
-
Langi Sleði: Nú, jæja...
-
Hann beygði inn í port og fletti frakkanum frá og gerði sig líklegan að fara að losa sig við Perinjóninn, og Dóru kannski líka. Ég kvaddi félaga minn og hélt áfram ferð minni.
-
5 mínútum síðar gekk ég fram á stelpu sem sat í hnipri á húströppum. Þá hugsaði ég með mér, það eru bara allir tuskulegir núna. Ég leit á klukkuna sem sýndi 5, já þetta er tuskulegur tími...

Hún: Skjús mí mister, og benti á beygluðu sígarettuna sína sem þarfnaðist elds!!!
Langi Sleði: Ha... nei ég reyki ekki, takk samt...
Hún: Nó! Hás klíning!
Langi Sleði: Haaa?
-
Hún beygði vísifingur og baugfingur vinstri handar í 0 og rak vísifingur hægri handar, fram og til baka í gegnum 0-ið. Þetta hef ég nú ekki séð bara síðan í grunnskóla hugsaði ég.
-
Langi Sleði (hálfhlæjandi): Nó þeinkjú!!

Hún: Helvítis aumingi og drullusokkur, viltu að ég berji þig píkan þín.

Ég sá minn kost vænstan að forða mér hið fyrsta, þar sem hóran hafði engan frekari áhuga á uppbyggilegum samræðum, án samræðis.

Eftir að heim var komið, fór ég úr sokkunum og rölti út á svalir. Lyktin af næturhúminu í haustinu er engu líkt.
kv
Langi Sleði