...af keyrslu

...heilu mannsævirnar líða án þess að fólk opni augun og lykti af altumlykjandi lífi.
...heilu árin líða án þess að án þess að kona kyssi mann.
...heilu mánuðirnir líða án þess að fólk líti upp úr skólabókunum.
...heilu vikurnar líða án þess að fólk hneykslist á nokkrum hlut.
...heilu dagarnir líða án þess að fólk fari út fyrir hússins dyr.

Í dag, hélt ég áfram minni keyrslu.
Keyrslu sem er ekkert endilega í takt við nokkra aðra manneskju. Hún endaði hins vegar á því að ég bakkaði ofaní holu, með þeim afleiðingum að bíllinn festist í óendanlegri handbremsu.
Þess vegna sit ég hér, með hvítvínsglas og súkkulaði.
Aðallega er ég þó enn að keyra. Keyra í kappi við að klára þessa færslu áður en kertaljósið, súkkulaðið og/eða hvítvínið klárast.
Ég skilgreini þessa stund semsagt sem gæðastund.
Mér er hætt við því að gleyma því að eiga svona gæðastundir, því vil ég nota tækifærið til að minna ykkur, lesendur góðir, á að gera eitthvað gott, að tilefnislausu, í tilefni hversdagsins.

Góðar stundir
Langi Sleði