...eitthvað sem fólk kannast við

...er að þurfa að fara í apótek við og við.
Hóstasaft og höfuðverkjapillur.
Ég var staddur í lyfju í lágmúla að kaupa hárnæringu og mýbitsvörnina mína.
Hvað um það. Ég tók fljótlega eftir strák sem var að væflast á furðulegum stöðum. Hékk lengi fyrir framan dömudeildina, sokkabuxur, nærbuxur og meikið. Ég fékk gæsahúð af tilhugsuninni að nú færi eitthvað ljótt að gerast. Svo var hann að lykta af alls konar olíum og svoleiðis dóti. Unaðsolían ástareldur... Hverjum er ekki sama hvernig hún lyktar... Svo lengi sem hún virkar. En svo tók ég eftir því að öll hans væfl, enduðu fyrir framan smokkarekkann.
Greyið hugsaði ég. Hann var á viðkvæma aldrinum og já. Ég viðurkenni það alveg, það hefur ekki alltaf verið auðvelt að kaupa smokka.
Hvað um það.
Ég er djúpt sokkinn í smokkinn og allar þær pælingar, þegar afgreiðslustúlkan kallar: nítíu og níu!
...ekkert gerðist..
nítíu og níu
...þögn...
NÍTÍU OG NÍU...en ekkert gerðist.

Nú beið allt apótekið eftir nr 99.

"KJARTAN", kallar svo afgreiðslustúlkan. Ahhaa!... 99 var Kjartan, hver/hvar er Kjartan spurði apótekið í huganum.

Kom ekki unglingurinn minn askvaðandi úr kvendeildinni, og með örsnöggu stoppi, sem eiginlega ekki sást, nema þau sem biðu eftir 99 (allt apótekið), hrifsaði hann með sér einn smokkapakka af óþekktri gerð. Ekki vildi þó betur til en að þetta var allt of snöggt fyrir aumingja smokkarekkann, sem missti jafnvægið og 10-15 pakkningar hrundu á gólfið. Númer 99 var búinn að klúðra málunum. Gersamlega! Næstu sekúndubrot skiptu öllu máli, hann leit í átt til dyranna og sá að leiðin var greið.
Það var annaðhvort að vaða í viðgerðir, eða að láta sig hverfa.
Kjartan var hins vegar maður meiri og eftir smá umhugsun, beygði hann sig bara niður og byrjaði, að raða smokkapökkunum á sinn stað.
Af sinni alkunnu alúð, bauð Langi Sleði fram hjálp sína og sagði: ...
Ég sagði ekkert, fyrst en spennan var orðin svo mögnuð og þrungin þögnin að ég sagði: "Þetta er tveggja mínútna brottvísun!"
Fékk smá bros, en þó aðallega frá hinu fólkinu, sem líklega skildi alveg hvað hann var að ganga í gegnum. Þannig skildi ég það allavegana!
En hvernig var með ykkur?
Var þetta kannski alla tíð auðvelt fyrir ykkur?

góðar stundir
Langi Sleði