...krafs í kúkabeði

...í þessari súru tíð!
Sá snefill af mannlegri gæsku, sem ekki hafði frosið fastur við skítlegt eðli forsjónarinnar. Gerði það í dag... og í gær, og í fyrsta skipti horfði ég á fréttir gjörsamlega áhugalaus um innihald, þeirra ræpurunnaveiða sem þar fara fram. Hún klórar mér, ég klóra henni og saman kúkum við á hann!
Fréttamennirnir sjálfir eru fyrir löngu orðnir eins og ljóshærðu pæjurnar með stóru brjóstin sem trúa "ÖLLU". Jafnvel að einkaflugvél Jóhannesar í Bónus hafi brotlent á Miklubraut á háannatíma, eftir hefndaraðgerð flugumferðarstjóra sem var afgreiddur um skemmt epli frá jonagold.
Það kom hinsvegar í ljós að jonagold eplin voru öll saklaus og að fréttamennirnir höfðu í raun plantað inn svo öflugri vænissýki að flugumferðarstjórinn var farinn að póstleggja bréf til að vera öruggur um afhendingu stefnumarkandi leiðbeininga til flugstjóra.
Nú situr þessi maður í kraftgallanum útá Miklatúni og geltir að trénu á horninu. Rónarnir kvarta yfir röskun á svefnfrið og grenitréin eru við það að fella barrið af leiðindum.

Í morgun var eitt afskorið grenitré á leiðinni í vinnuna, ennfremur eru tvö stöðvunarljós, þrjár hættulegar beygjur, fjórir skólar, a.m.k fimm fyrrverandi kærustur og sex afbrýðisamir kærastar. Sjö stopp Dúndí druslur og átta einstæðar mæður (veit ekki hver á þessa sem er afgangs). Þarna er köttur sem ég er búinn að keyra níu sinnum yfir. Það eru 10 mínútna gangur metrar heiman frá mér í vinnuna. Á þessari leið eru ellefu hraðahindranir (samtals 1400 metrar). Það er meira en er í hindrunarhlaupi á ólympíuleikunum. Það er ekki séns að sætishitarinn eða miðstöðin fari að virka á þessari leið. Mér er kalt á morgnanna.

Góðar stundir
Langi Sleði