...ó

...stundum leyfum við aðstæðum í að þróast upp í það að það skilur heilu saumaklúbbana orðlausa.
Ein svona saga er til af kunningja Langa- Sleða. Maður sem gekk í gegnum óléttu-cravings með konunni sinni af áður óþekktri stærðargráðu. Át eins og... nei, það er ekki hægt að segja neitt um átið hans. Hinsvegar þegar hann gekk inn á fæðingadeildina, þá var hann settur í súrefni og var samstundis settur af stað. Afleiðingin varð sú að hann missti mátt í höndunum og í bríaríi keypti hann sér harmonikku. Seinna lét maðurinn taka af sér tærnar því honum var alltaf svo kalt. Sumir láta sér hinsvegar nægja að kaupa hlýrri sokka.

...og þá hafið þið það!

Á maður kannski að lifa lífinu þannig að ó-in, séu tíður gestur á vörum manns?
Láta vaða í hluti sem mann langar í, fela sig svo bakvið stundarbrjálæði eða ó. Það er allavegana merkilegra en að fela sig bak við brennivínið!
Skynsemin, á hún að hafa völdin?
Flestir myndu kannski segja að þetta ætti að vera hæfileg blanda af báðu! Hvernig er það hægt? Hélt alltaf að það væri annaðhvort eða!

Góðar stundir
Langi Sleði