Kennaraverkfall

Jamm nú er enginn maður með mönnum nema hann hafi lausnina á kennaraverkfallinu á reiðum höndum. Kennarar reiðir, foreldrar reiðir, börnin reið, reiðar hendur og ef einhver var ekki orðinn reiður í þjóðfélaginu þá varð sá hinn sami loks reiður á meðan hann/hún beið fyrir aftan sjálfrennireyðar sem höfðu algerlega tapað áttum, og gleymt tilgangi sínum í snjóhríðinni í dag.
Ég man þá tíma þegar, kennarar höfðu túperað hár, báru það með stolti eins og slökkviliðsmaðurinn bar hjálminn sinn. Það var borinn virðing fyrir kennurum. Fór á kennarar.is...Ég var að reyna að skilja, þá..virkilega. Síðasta haldreypið og þar lenti ég líklega á tölvuvírus, sem eyðilagði alla þá virðingu sem ég bar fyrir þessari stétt. Þannig að ég er bara að hugsa um að bulla bara í þessari færslu. Það er ekkert frekar hægt að ræða ...

Tildrög táldreginna kvenna sem hafa túperað hárið eins og loftnet flaksandi um allt og alla- kalla.

Suma guma muna betur
munna þunna hárið étur
Alltof þreytt
Til að verða sveitt
Velkist um af veikum mætti
með lokuð augun,
er að dofna – langar að sofna.
Svífa um í draumalöndum,
umvafinn óþreyttum höndum.
Tekinn- færður
ýtt og stillt
upp á baki
ég held ég vaki
samt eru mín draumalandsaugu
sjáandi, sláandi.
Snúinn upp með sveifarási,
skynfærin þakin mási.
Skinnfærin, eldfærin, í þúsund voltum.
Hálsinn öskrar og veinar á svefn,
í straumfæri kallfæri ekkert gerist.
Andstæður berjast í bökkum
brytja niður bryta
fagri forði
orða borða
vakull vetur
að lokum orða
hafði svefninn betur.

svo mörg voru þau orð um þetta útnauðgaða umræðuefni.

kveðja
Langi Sleði