menningarvitinn og iðnaðarmaðurinn.

Iðnaðarmaðurinn í mér er búinn að ná yfirhöndinni og því dettur mér fyrst og fremst í hug að segja ykkur af hverju það er sexí að sjá í rassaskoruna, þegar ég beygi mig.
Menningarvitinn hrópar á hjálp, og ég ætla að kynna ykkur fyrir ljóði, mínu uppáhalds. Stór bónus fyrir það að þekkja skáldið.
Þetta eru bara svo mögnuð orð. Litirnir og krafturinn.

"The Cripple"

Every night
ten thousand things move
and lose their color

Every night
time collapses
Nuanced darkness
flows like asphalt
Burns like melancholia
and disability

Every night
a woman's flowery dress
of pastel faith
in hazy memory
A diptych
of bliss
A coffin
of dark thoughts
of old snow

Every morning
a broken mirror
Loneliness makes light
lika a lemon
in a cobalt blue glass bowl

Every day
odd-looking
endlessly
humpbacked

Every split second
an abyss of
forbidden happiness
A deep red flush
of weakness
af feelings gone sour

Every streak of light
overshadowed by
thoughts of
self-destruction

Every single night
made of marble white doves
and shiny grave stones
for the Vulnerable Thinker.