Einu gildir, ferðahraði.
Í París eru allir þeir sem minna mega sín hlaðnir hæfileikum til að sjá fyrir sér með harmonikkuspili, fiðluleik eða töfrabrögðum. Það er krafa frá almættinu að kjósir þú fátækt og flækingslíf, er nauðsynlegt að kunna meira en að hlaða glösum á bakka eða hnýta bindishnút.
Mig hefur alltaf langað að læra á og eiga harmonikku, en ég elska útborgunardaga!
Alíslensk óhamingja!
góðar stundir
Langi Sleði
posted by Langi Sleði @ 11:25 AM
9 Comments:
Þú gætir nú kannski gert hvorttveggja. Fengið útborgað fyrir vinnuna sem þú ert í núna en farið svo með nikkuna niður á Lækjartorg á laugardagskvöldum. Ég skal allavega gefa þér nokkra tíkalla ef ég rekst á þig :)
Það er einn góður að spila á gítar í Austurstræti um helgar - þið gætuð stofnað hljómsveit!
Þú ert nú líka svo mikill peningur. Ég myndi prófa hitt...maður skyldi aldrei láta tækifæri til þess að öðlast reynslu framhjá sér fara.
Sapuopera: Þetta er ekki spurning um hvort tveggja... Þetta er spurning um lífsstíl!
Inga hanna: Ég færi nú ekki að deila helmingnum af peningunum með einhverjum GÍTARLEIKARA.!!! Það er eins og að þynna út sína eigin hæfileika með vatni!
anonyomous1: Peningar skipta ekki máli nema þegar maður á ekki nóg! Spurningin er frekar hvenær á ég nóg?
Þú átt við að það sé ekki ákveðinn lífsstíll að lifa tvöföldu lífi? Þá áttu sitthvað ólært gæskur.
Sapuopera: Nei ég á við að maður spilar betur sárafátækur!!.. En á örugglega mikið ólært líka
Þá er það nú varla spurning með að deila gróðanum með gítarleikaranum - þú myndir vera helmingi fátækari og spila miklu betur fyrir vikið :)
Inga hanna: já... þetta er kannski rétt hjá þér.... en líklega er þetta of mikið commitment
*Þú* kemur aldrei til með að eiga nóg.
Post a Comment
<< Home