...það er viðeigandi að endurvekja bloggskrifin á uppstigningadegi.
Langi Sleði fór í bakarí í morgun á milli vonar og ótta að það væri opið.
Þegar ég kom að, var gamall maður að telja aura fyrir brauði. Langt síðan ég hef séð aura, hugsaði ég! Afgreiðslumaðurinn, innflytjandi, hefur örugglega aldrei séð aura, a.m.k. ef lesið var úr undrunarsvipnum sem fyllti bakaríið.
Svo kom það reyndar í ljós að hann átti ekki fyrir brauðinu í klinki og gremjan sem af því leiddi bitnaði eingöngu á afgreiðslumanninum. Hann var svo upptekinn við að gremjast þegar hann var að tína upp klinkið að dágóður slatti endaði á gólfinu.
"Helvítis útlendingar", þusaði hann um leið og hann beygði sig niður eftir klinkinu og það var þá sem ég steig ofan á eina fimmtíukallinn á gólfinu.
Á endanum greiddi hann með 500 króna seðli og margtaldi afganginn. Að síðustu heimtaði hann kassakvittunina og sagði "á að snuða mann um kvittunina líka?". Það vill svo til að ég fer oft í þetta afbragðsbakarí og vissi því að afgreiðslumaðurinn vissi ekkert hvað þessi karlugla var að væla. Hann er nefnilega nýbúinn að læra að segja tölurnar á íslensku. Allavegana karluglan gleymdi brauðinu og ég var ekkert að minna hann á það.
Eftir að hann var farinn út, og ég búinn að sparka fimmtíukallinum í uppsópið hinum megin við búðarborðið, var ég sérlega kurteis og skemmtilegur og um leið og við vorum búnir að ákveða allt mitt bakkelsi kom karlbeljan inn aftur og mælti: "ÞETTA er nú meira þjófabælið!" Að því búnu flassaði hann okkur, með vininn beinstífan, snérist á hæli og strunsaði út!
Ég var í sjálfu sér ekki búinn að fá málið, aftur en um leið og karlinn gekk út um hurðina sagði útlendingurinn: "Takk fyrir komuna!"
Ég missti nánast þvag!
Góðar stundir
Langi Sleði
